Nie ma też danych pozwalających precyzyjnie określić czas akcji w III i IV części Nie-Boskiej komedii - Krasiński opisał w nich rozwój i tryumf rewolucji - do czasu ostatecznej klęski arystokratów, a później Boskiej interwencji. PLAN WYDARZEŃ. Część I. 1. Ślub Męża. 2.
Piekło:1. Zagubienie się Dantego w Spotkanie trzech Spotkanie Wstąpienie do Przewiezienie zemdlonego Dantego do I kręgu piekła – poganie i dzieci Spotkanie Minosa, przejście do drugiego kręgu piekła – ludzie Trzeci krąg – ludzie cierpiący na Spotkanie Cerbera, następnie spotkanie Ciacco, który wieszczy bratobójcze walki we Czwarty krąg strzeżony przez Plutona, przebywają tu ludzie chciwi i Przejście do piątego kręgu, przebywają tu potępieni za gniew, przepłynięcie Styksu w czółnie Dotarcie do grodu Disa – diabły nie chcą przepuścić Anioł przeprowadza W szóstym kręgu przebywają heretycy, spotkanie Farinaty degli Przejście do siódmego kręgu, w którym przebywają gwałtownicy (wobec bliźnich, wobec samych siebie i wobec Boga).15. Przejście przez trzy okręgi siódmego kręgu, spotkanie Spotkanie potwora Geriona, który przewozi wędrowców na drugi brzeg ogromnej Wejście do ósmego kręgu zwanego Złymi dołami – dzieli się on na 10 jarów, przebywają tu oszuści, uwodziciele, pochlebcy, symonici, hipokryci, złodzieje, fałszywi doradcy, Gigant Anteusz przenosi poetów do ostatniego kręgu piekła, przebywają tu Dante ogląda Lucyfera i trzech największych zdrajców ludzkości – Judasza, Brutusa i Wędrowcy znajdują się w przedsionku Dante z Wergiliuszem obserwują przybycie dusz do Wędrówka do wrót Spotkanie poety Dante we śnie przeniesiony przez św. Łucję do bramy Poeci przechodzą przez pierwszy taras Następny taras czyśćca zajmują dusze Poeci przechodzą przez trzeci taras zajmowanyCzytaj dalej: Boska komedia - plan wydarzeń. Ostatnia aktualizacja: 2023-10-10 18:45:38. Opracowanie stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują poezja.org. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.
Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Nie-Boska komedia 1. „Dla naszego autora poezja jest natchnieniem wielkiej wagi; należy ją, jak mówi, nosić w głębi ducha. Słowo, poezja wydana w słowie, jest już nieszczęściem dla ducha, który popełnia w ten sposób zdradę na samym sobie. [...] Czegoż domaga się autor polski? Oto aby duchy najhartowniejsze, najwznioślejsze, najsilniejsze, te, które obcują z bóstwem, zachowały wszystkie swe siły na działanie zamiast na słowa. Wtedy Poezja rzuciłaby im wieniec zwiędłych kwiatów i byliby skazani bawić się nimi przez całe życie.” (Adam Mickiewicz, Literatura słowiańska. [Kurs trzeci i czwarty. Wykład II z dn. 13 XII 1842,] [w:] „Dzieła”, t. XI, tłum. L. Płoszewski, Warszawa 1955) 2. „Nie chciałabym tego dzieła nazywać dramatem fantastycznym; zwykle daje się to miano każdemu utworowi, gdzie napotykamy nadzwyczajne sceny i postacie, gdzie autor zdaje się porzucać życie powszednie, prozaiczną rzeczywistość. Nie masz nic równie względnego, równie zmiennego jak to, co nazywamy rzeczywistością, to znaczy świat widomy, to , co umyka, co przemija, to, co ma nadejść, co nie ma teraźniejszości. Jedynie duch chwyta stosunki świata widomego, duch je utrwala i nadaje im w ten sposób niejaki byt rzeczywisty; (...) Tak więc wszelki utwór, który porusza struny naszej duszy, który udziela nam życie, albo roznieca w nas życie dawne, jest utworem realnym. [...] Czas jego, miejsce, postacie, wszystko to jest tworem poetyckim. Czas ten jeszcze nie nadszedł, ma on nadejść; dramat przeniesiony jest w przyszłość. Pierwszy to raz jakiś autor spróbował stworzyć dramat proroczy, opisać miejsca, wprowadzić postacie i opowiedzieć zdarzenie, które mają się dopiero kiedyś rozegrać. Rzecz jednak dzieje się w Polsce, a czasy są niezbyt od nas odległe, bo postacie mówią naszym językiem, mają nasze przesądy, nasz obyczaje i zwyczaje. Czujemy, że należą do naszego pokolenia; są one Polakami. A jednak autor nie dodał żadnego szczegółu miejscowego; nie znajdziemy tam tego, co się zwie kolorytem lokalnym, kostiumem, co pozwala odróżnić cechy narodowe: społeczność składa się z osób, które moglibyśmy nazwać Europejczykami; jest to społeczność dobrze wychowanych mężczyzn i kobiet, społeczność światowców. Że to społeczność przede wszystkim polska, można poznać ze straszliwej sprzeczności między stanem narodu, jaki odczuwamy raczej niż widzimy, a charakterami osób. Wszystkie postacie dramatu w innej epoce, w innym kraju mogłyby złożyć się na społeczność uczciwą i znośną, ale wśród narodu przywalonego ciężarem bolesnej przeszłości, narodu, z którego łona ma zabłysnąć przyszłość, postacie te, skrępowane przesądami, ze swoim ciasnym sposobem widzenia i osądzania rzeczy, wyglądają na karykatury. [...]Społeczeństwo obecne, monotonne, zimne, na pozór szczęśliwe, bliskie jest rozprzężenia. Myśl przyszłości zmącona i burzliwa, ukazana przez poetę w scenach w domu obłąkanych, podobna jest do owych źródeł w górach wulkanicznych, co nagle mętnieją przed rozżarzeniem się podziemnego ognia. Okrzyki, słowa obłąkanych to niby słupy dymu dobywającego się ze szczelin wulkanu. Społeczeństwo przyszłe z tym wszystkim, co ma bezładnego, ohydnego, szarego, ukazane jest tutaj jako istniejące już w zarodzie wśród obłąkanych. [...] Nie znam nic boleśniejszego nad ten cały dramat. Poeta, który go stworzył, mógł zrodzić się jedynie w łonie narodu od wieków cierpiącego. Dlatego właśnie dramat ten jest na wskroś polski. [...] [...] poeta przeniesie nas w świat nowy. Burza już wybuchła. Stare społeczeństwo ze swoimi obyczajami, prawami, przesadami uległo zniszczeniu. Nie wiemy nic o kolejach walki, która musiała być długa, okropna; poeta pozwala nam tylko domyślać się ich. Ujrzymy później triumf zwycięzców, będziemy też świadkami katuszy zwyciężonych. Zakończenie dramatu jest wspaniałe. Nie znam nic równego. Znaczy ono, że prawda nie była ani w obozie Hrabiego, ani w obozie, była ona ponad nimi; zjawia się, aby obu potępić. Pankracy zwyciężywszy wszystko miesza się i poznaje na koniec, że był tylko narzędziem zniszczenia. Wtedy to dostrzega na chmurach znak jemu tylko widomy; a w chwili gdy go rozpoznaje, pada martwy, wypowiadając znane słowa cesarza rzymskiego, który daremnie usiłował był obalić chrześcijaństwo i konając zawołał: strona: 1 2 3 4 Zobacz inne artykuły:Partner serwisu: kontakt | polityka cookies Rewolucja ukazana w dramacie Krasińskiego jawi się jako krwawa rzeź. Ofiarami są klasy uprzywilejowane, a wykonawcami wyroków najczęściej niższe warstwy społeczne. Rewolucjoniści wykazują przewagę liczebną, ponadto cechuje ich okrucieństwo. Są bezlitośni, nie oszczędzają nikogo, a wyroki wykonywane są niemal natychmiast zoom_out_map chevron_left chevron_right Regulamin sklepu Polityka prywatności Dostawa i zwroty Opis Szczegóły Wydanie Nie-Boskiej komedii kompletne bez skrótów i cięć w treści. W tym wydaniu znajdziesz odpowiedzi na pytania z podręcznika - "pewniak na teście", czyli wskazanie zagadnień, które zwykle pojawiają się w pytaniach z danej lektury we wszelkich testach sprawdzających wiedzę, a także w podręcznikach i na klasówkach. Zawiera bardzo szczegółowe streszczenie oraz drugie skrócone, ułatwiające szybkie przygotowanie się przed lekcją. Opracowanie zawiera plan wydarzeń, wnikliwie wyjaśnioną problematykę oraz szerokie charakterystyki kontra rewolucjoniści, stary świat kontra nowy, który jednak wciąż pozostaje w marzeniach przyszłych panów świata, to podstawowy problem dramatu artysty, który krytycznie podchodził do przewrotów wszelkiego rodzaju. Rewolucjoniści pragną zburzenia starego porządku i budowania na gruzach. Henryk już wie, że to niemożliwe, bo istnieją wartości, których unicestwienie zniszczy zarazem. Jakby na potwierdzenie tych poglądów na scenę świata zalanego przez rewolucję wkracza Chrystus Mściciel... Indeks 9788373271661 EAN13 9788373271661 ISBN 9788373271661 Wydawnictwo Greg Autor Zygmunt Krasiński Data premiery 2017 ISBN 9788373271661 Format 145x205 Stron 116 Okładka miękka WEB9O8f. 359 137 207 101 293 92 315 372 398nie boska komedia plan wydarzeń
